üç büyüklerin rekabetinde bozulmamış bir kural vardır. illa ki her sezon içlerinden birinin lehine öyle veya böyle daha çok karar çıkar maçlarda. diğer ikisi de hemen ağız birliği etmişçesine hakem hatalarından dem vurur. kimi zaman ofsayttan atılan bir gol kimi zaman da aleyhine çalınmayan düdükler bahis konusudur. ancak hiçbir şey penaltılar kadar çok konuşulmaz. bize daha penaltı çalınmadı size 7 tane çaındı gibi muhabbetlerle hem başarısızlığa kılıf uydurulur hem de rekabetin gereği yerine getirilir. hoşlansak da hoşlanmasak da ezeli rakiplerle daha çok uğraşılır, orası kesin.
bu yüzden, 1971/72 sezonunda manchester city'nin penaltıdan kaydettiği gollerin ligimizde üç büyüklerden biri tarafından kaydedilmesi durumunda diğer iki büyüğün vereceği tepkiyi tahmin etmek kolay. manchester city o sezonu tam 15 golünü penaltı noktasından bularak tamamlıyor. lig sonundaki yerleri de dördüncülük. rekabetin tavan yaptığı bir sezonu şampiyon derby county'nin 1 puan gerisinde leeds united ve liverpool'un averajla arkasında bitiriyorlar.
tüm penaltı gollerini atansa golcüleri francis lee. sezonu da 35 golle gol kralı olarak tamamlıyor lee. ama 37 yıl önce de benzer muhabbetlerin yapıldığını düşünmemize neden olacak iki lakap kazanıyor bu penaltılarla: önce penaltıların çoğunu kendisi kazandığı için "Lee One Pen", sonra gazeteciler tarafından penaltıların çoğunda kendini yere attığı için "Lee Won Pen".
ingiliz milli takımında da 27 kez oynayan ve kariyerinde 200'ün üzerinde gol olan francis lee, yine de o sezon üzerine yapıştırılan yaftadan kolay kurtulamıyor. yıllar yılı kendini ceza sahasında kolayca yere bırakan oyuncular olunca ilk hatırlanan isimlerden biri de lee oluyor ingiltere'de.
işin ilginci futbolu bıraktıktan sonra iş dünyasına atılan ve milyonları cukkalayan (o zamanki futbolcular şimdikiler kadar kazanmıyordu hatırlayalım) francis lee, 1994'te manchester city'nin başkanı olmuş. göreve gelirken taraftarın coşkusuyla karşılanan eski golcü kulübü 3. lige dek sürükleyince başkanlığı da 4 yıl sürmüş.
bizim futbol camiamızın ne kadar farklı olduğunu anlamak için güzel bir hikaye herhalde francis lee'nin hikayesi. akla ilk gelen muadilleri selçuk yula'nın fenerbahçe veya arif erdem'in galatasaray başkanı olmasıyken aradaki fark daha net anlaşılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder